Server-side rendering (SSR) w React to przydatne narzędzie, które umożliwia tworzenie dynamicznych aplikacji internetowych o wysokiej wydajności. Dzięki SSR interfejs użytkownika jest generowany na serwerze. To przyspiesza ładowanie stron i zapewnia większą kontrolę nad tym, co jest wyświetlane użytkownikom. W tym artykule omówimy zalety SSR w React, jego działanie oraz wyzwania związane z wdrożeniem tego narzędzia w projektach.
Server-Side Rendering (SSR) to technika renderowania stron internetowych po stronie serwera, zanim zostaną one przesłane do przeglądarki. W przeciwieństwie do Client-Side Rendering (CSR), gdzie strona jest budowana przez przeglądarkę z danych dostarczonych przez serwer, SSR generuje kompletny HTML na serwerze. Dzięki temu strona ładuje się szybciej, co jest korzystne dla użytkowników z wolniejszym internetem lub starszymi urządzeniami.
Server-Side Rendering (SSR) w React to proces renderowania komponentów aplikacji na serwerze, zanim zostaną przesłane do przeglądarki użytkownika. Zamiast polegać na przeglądarce, która wykonuje JavaScript i dynamicznie tworzy interfejs użytkownika, serwer renderuje gotowy HTML, który jest natychmiast dostarczany i wyświetlany w przeglądarce po załadowaniu strony.
Server-Side Rendering (SSR) w React to proces renderowania komponentów aplikacji na serwerze, zanim zostaną przesłane do przeglądarki użytkownika. Zamiast polegać na przeglądarce, która wykonuje JavaScript i dynamicznie tworzy interfejs użytkownika, serwer renderuje gotowy HTML, który jest natychmiast dostarczany i wyświetlany w przeglądarce po załadowaniu strony.
Techniczne omówienie procesu SSR:
1. Żądanie do serwera: Gdy użytkownik otwiera stronę, wysyłane jest żądanie do serwera, który obsługuje aplikację React.
2. Renderowanie komponentów: Serwer używa Reacta do renderowania komponentów aplikacji do postaci HTML. Wszystkie dane potrzebne do wyświetlenia strony są pobierane i użyte na serwerze.
3. Wysłanie HTML do klienta: Gotowy HTML jest przesyłany do przeglądarki, co sprawia, że strona jest natychmiast widoczna.
4. Hydratacja: Po załadowaniu HTML, aplikacja React aktywuje interaktywne funkcje na stronie, czyli uruchamia kod JavaScript w przeglądarce, aby komponenty mogły reagować na działania użytkownika.
Poniżej znajdziesz praktyczny przykład wdrożenia Server-Side Rendering (SSR) w aplikacji Next.js. Na potrzeby demonstracji stworzymy prostą stronę bloga, która wyświetla listę artykułów pobieranych z API.
Krok 1: Utworzenie projektu Next.js
Zaczynamy od stworzenia nowego projektu Next.js:
npx create-next-app@latest my-blog-app
cd my-blog-appKrok 2: Instalacja zależności (jeśli potrzebna)
Jeśli korzystasz z czystego środowiska, upewnij się, że masz zainstalowane wszystkie podstawowe zależności:
npm install react react-dom nextKrok 3: Konfiguracja środowiska (.env)
Stwórz plik .env.local w katalogu głównym projektu i dodaj do niego URL do API:
API_URL=http://localhost:3000/api
Dla bezpieczeństwa nie commituj tego pliku – zamiast tego możesz dodać .env.example z placeholderami.
Krok 4: Utworzenie API endpointu
Next.js umożliwia tworzenie lokalnych endpointów API w katalogu pages/api.
Stwórz plik pages/api/articles.js z przykładową listą artykułów:
// pages/api/articles.js
const articles = [
{ id: 1, title: 'Czym jest SSR w React?', author: 'Anna Nowak' },
{ id: 2, title: 'Wprowadzenie do React 18', author: 'Jan Kowalski' },
];
export default function handler(req, res) {
res.status(200).json(articles);
}
Krok 5: Stworzenie strony /articles z SSR
Utwórz plik pages/articles/index.js. W nim pobierz dane z API po stronie serwera z użyciem React Server Components:
export default async function ArticlesPage() {
const res = await fetch(`${process.env.API_URL}/api/articles`, { cache: 'no-store' });
const articles = await res.json();
return (
<div>
<h1>Artykuły techniczne</h1>
<ul>
{articles.map((article) => (
<li key={article.id}>
<strong>{article.title}</strong> – {article.author}
</li>
))}
</ul>
</div>
);
}
export async function getServerSideProps() {
const res = await fetch(`${process.env.API_URL}/api/articles`);
const articles = await res.json();
return {
props: {
articles,
},
};
}
export default ArticlesPage;
Dzięki temu lista artykułów zostanie wygenerowana po stronie serwera i wysłana do klienta jako gotowy HTML.
Krok 6: Uruchomienie serwera deweloperskiego
Odpal lokalny serwer Next.js:
npm run devA następnie przejdź do http://localhost:3000/articles.
Krok 7: Weryfikacja działania SSR
Jeśli wejdziesz w „Wyświetl źródło strony” w przeglądarce, zobaczysz, że treść artykułów znajduje się bezpośrednio w HTML – to znaczy, że została wyrenderowana po stronie serwera (SSR), a nie przez JavaScript na kliencie.
Hydratacja to proces, w którym aplikacja React, wcześniej renderowana po stronie serwera (SSR), staje się w pełni interaktywna po załadowaniu w przeglądarce użytkownika. Dzięki SSR użytkownik otrzymuje kompletny kod HTML, co przyspiesza wyświetlanie strony. Następnie, po stronie klienta, React „ożywia” tę statyczną strukturę, dołączając obsługę zdarzeń i przywracając stan komponentów.
W React 18 wprowadzono nową metodę hydrateRoot(), zastępującą wcześniejszą funkcję hydrate(). hydrateRoot() pozwala na bardziej efektywną hydratację, obsługując asynchroniczne strumieniowanie i współpracując z nowymi funkcjami Reacta. Przykładowa implementacja hydratacji wygląda następująco:
import { hydrateRoot } from 'react-dom/client';
import App from './App';
const container = document.getElementById('root');
hydrateRoot(container, <App />);
Kluczowe jest, aby struktura HTML wygenerowana na serwerze była identyczna z tą po stronie klienta. Niedopasowania mogą prowadzić do ostrzeżeń w konsoli deweloperskiej lub błędów w działaniu aplikacji. W sytuacjach, gdzie różnice są nieuniknione (np. dynamiczne dane), można użyć atrybutu suppressHydrationWarning={true} dla konkretnego elementu:
<p suppressHydrationWarning={true}>{dynamicContent}</p>
Należy jednak stosować to rozwiązanie ostrożnie, gdyż nadmierne jego użycie może maskować rzeczywiste problemy z hydratacją.
Proces hydratacji jest kluczowy dla zapewnienia płynnego działania aplikacji React renderowanych po stronie serwera. Dokładne zrozumienie tego mechanizmu pozwala na efektywne łączenie zalet SSR, takich jak szybkie wyświetlanie treści, z interaktywnością charakterystyczną dla aplikacji renderowanych po stronie klienta.
Server-Side Rendering w React oferuje wiele korzyści, które przekładają się na lepsze działanie aplikacji oraz poprawę doświadczenia użytkowników. Oto najważniejsze z nich:
SSR umożliwia dynamiczne dostarczanie treści dostosowanych do preferencji użytkowników, takich jak język, lokalizacja czy preferencje. To prowadzi do bardziej spersonalizowanej interakcji i lepszego dopasowania contentu.
Dzięki SSR kluczowe elementy strony mogą być ładowane natychmiast, a mniej istotne fragmenty mogą być doładowywane później – technika ta znana jest jako lazy loading (leniwe ładowanie). Umożliwia to szybsze wyświetlenie najważniejszych treści, co poprawia responsywność aplikacji i skraca czas oczekiwania użytkownika.
W React (a szczególnie w Next.js) można to osiągnąć przez dynamiczne importowanie komponentów, które nie są potrzebne od razu przy załadowaniu strony. Dzięki temu kod aplikacji jest podzielony na mniejsze fragmenty, ładowane tylko w razie potrzeby. Przykład dynamicznego importu z wyłączonym SSR:
import dynamic from 'next/dynamic';
// Ten komponent nie będzie renderowany na serwerze
const Sidebar = dynamic(() => import('../components/Sidebar'), { ssr: false });
export default function Page() {
return (
<div>
<h1>Strona główna</h1>
<Sidebar />
</div>
);
}
Można również korzystać z atrybutu loading=”lazy” przy obrazach lub iframe, aby przeglądarka ładowała je dopiero wtedy, gdy będą blisko viewportu:
<img src="/product.jpg" alt="Produkt" loading="lazy" />W Next.js warto korzystać z komponentu <Image /> z priority i loading=”lazy” do optymalizacji obrazów:
import Image from 'next/image';
<Image
src="/product.jpg"
alt="Produkt"
width={400}
height={300}
loading="lazy"
/>
Serwer przesyła początkowy stan komponentów, co umożliwia natychmiastowe wyświetlenie w pełni skonfigurowanej aplikacji po stronie klienta. W ten sposób minimalizujemy opóźnienia i błędy przy uruchamianiu.
SSR znacząco poprawia widoczność w wyszukiwarkach. Serwer dostarcza gotowy HTML do przeglądarki. Dzięki temu roboty indeksujące mogą łatwo odczytać zawartość strony, a to zwiększa szanse na wyższe pozycje w wynikach wyszukiwania.
SSR poprawia wydajność oraz SEO, ponieważ serwer dostarcza gotowy HTML. To natomiast ułatwia robotom wyszukiwarek przede wszystkim szybsze i prawidłowe indeksowanie treści. W CSR dynamicznie generowane treści mogą być trudniejsze do indeksowania. SSR zapewnia też większą spójność działania aplikacji na różnych przeglądarkach, eliminując problemy z obsługą specyficznych funkcji.
Dzięki temu rozwiązaniu masz również większą kontrolę nad tym, jak Twoja aplikacja prezentuje się w wynikach wyszukiwania oraz w mediach społecznościowych. Warto wykorzystać techniki wspierające SEO w środowisku SSR:
– w Next.js możesz za pomocą komponentu Head dynamicznie ustawić tytuł strony, opis i inne istotne dane meta
– w aplikacjach wykorzystujących SSR warto zadbać o automatyczne generowanie i aktualizowanie mapy strony (sitemap.xml). Next.js nie generuje jej domyślnie, ale można skorzystać z biblioteki takiej jak next-sitemap, aby wygenerować pre-renderowaną mapę:
// next-sitemap.config.js
module.exports = {
siteUrl: 'https://example.com',
generateRobotsTxt: true,
changefreq: 'weekly',
priority: 0.7,
};
– tagi Open Graph i Twitter Cards – aby Twoje strony dobrze wyglądały po udostępnieniu w mediach społecznościowych, warto korzystać z tagów Open Graph oraz Twitter Card – również przez next/head. To szczególnie ważne w projektach marketingowych i e-commerce, gdzie wygląd udostępnionego linku może wpływać na konwersję. Tutaj szczególnie polecamy artykuł React vs SEO aby bardziej zgłębić ten temat.
Choć Server-Side Rendering (SSR) w React oferuje liczne korzyści, niesie ze sobą także pewne wyzwania:
– zarządzanie stanem aplikacji: SSR wymaga synchronizacji stanu między serwerem a klientem. Proces hydratacji, który sprawia, że strona staje się interaktywna po załadowaniu, może być trudny do opanowania, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych aplikacjach.
– obciążenie serwera: Każde żądanie użytkownika wymaga wygenerowania pełnego HTML. To zwiększa obciążenie serwera, szczególnie przy dużym ruchu. Konieczne jest wdrożenie cache’owania, aby zmniejszyć ten problem.
– optymalizacja pamięci podręcznej: Zarządzanie cache’em w SSR jest bardziej skomplikowane. Trzeba równoważyć szybkość ładowania z aktualnością treści.
– integracja z istniejącymi projektami: Dodanie SSR do aplikacji, które korzystały z CSR, może wymagać przebudowy architektury, a to wydłuża czas rozwoju.
– czas i złożoność: SSR zwiększa złożoność aplikacji — to może wpłynąć na czas i koszt rozwoju oraz utrzymania projektu.
– zwiększenie wysokości opłat za hosting – generowanie stron po stronie serwera wiąże się z większym zużyciem zasobów obliczeniowych, co może prowadzić do konieczności korzystania z droższych planów hostingowych lub skalowalnej infrastruktury chmurowej. W przypadku aplikacji o dużym ruchu, koszty operacyjne mogą znacząco wzrosnąć w porównaniu do tradycyjnego podejścia CSR.
Wdrożenie Server-Side Rendering może generować wyższe koszty utrzymania serwera, zwłaszcza przy dużym natężeniu ruchu. Na szczęście istnieje kilka sprawdzonych technik, które pozwalają zminimalizować te wydatki bez utraty wydajności i jakości działania aplikacji:
1. Cache (pamięć podręczna)
Wykorzystywanie cache pozwala przechowywać wygenerowane wcześniej strony HTML i serwować je kolejnym użytkownikom bez konieczności ponownego renderowania na serwerze. Można zastosować cache na różnych poziomach – od cache’owania odpowiedzi HTTP (np. z pomocą CDN), po cache’owanie danych w bazie. Dzięki temu serwer nie musi za każdym razem przetwarzać całej logiki aplikacji, co odciąża infrastrukturę i zmniejsza zużycie zasobów.
2. ISR (Incremental Static Regeneration)
ISR to podejście, które łączy zalety SSR i statycznego generowania stron. Strony są renderowane statycznie przy pierwszym żądaniu, a następnie odświeżane w tle według zdefiniowanego interwału (np. co kilka minut). Użytkownik dostaje natychmiastową odpowiedź z cache, a aktualizacja zawartości odbywa się asynchronicznie. To znacząco redukuje liczbę renderowań na żywo, zmniejszając obciążenie serwera i koszty.
3. Edge Rendering
Renderowanie na tzw. „krawędzi” (ang. edge) polega na przeniesieniu części renderowania z głównego serwera na rozproszone serwery CDN, bliżej użytkownika końcowego. Dzięki temu nie tylko skracamy czas ładowania strony, ale też odciążamy centralną infrastrukturę. Platformy jak Vercel czy Cloudflare Workers oferują wsparcie dla tego typu rozwiązań, co pomaga optymalizować koszty i zwiększać skalowalność.
4. Serverless Functions
Zamiast utrzymywać cały czas działający serwer, można korzystać z funkcji serwerless, które uruchamiają się tylko w momencie żądania i działają przez krótki czas. Płaci się jedynie za czas działania funkcji, co jest bardziej ekonomiczne w porównaniu do tradycyjnych serwerów działających non-stop. Jest to szczególnie korzystne przy nieregularnym lub umiarkowanym ruchu, gdy nie opłaca się utrzymywać stałej infrastruktury.
Server-Side Rendering (SSR) w React może być wspierany przez kilka popularnych narzędzi i bibliotek, które ułatwiają implementację tej techniki.
Next.js to jedno z najpopularniejszych narzędzi, które upraszcza wdrożenie SSR w aplikacjach React. Umożliwia dynamiczne renderowanie stron na serwerze, a także zapewnia funkcje takie jak getServerSideProps, które pozwala na pobieranie danych na serwerze przed renderowaniem. Next.js doskonale sprawdza się w tworzeniu SEO-friendly aplikacji oraz tych, które wymagają dynamicznych treści.
Tanstack.com – (dawniej React Query) to zestaw narzędzi, który choć nie zajmuje się bezpośrednio renderowaniem po stronie serwera, doskonale wspiera SSR poprzez zaawansowane zarządzanie stanem danych i synchronizację z backendem. Dzięki funkcjom takim jak prefetching danych i dehydratacja/hydratacja stanu, TanStack Query umożliwia sprawne pobieranie danych na serwerze i ich bezproblemowe przekazanie do klienta, co znacząco przyspiesza proces renderowania i poprawia wydajność aplikacji SSR. Świetnie integruje się z Next.js, co czyni go cennym narzędziem w nowoczesnych aplikacjach React renderowanych po stronie serwera.
Gatsby również wspiera SSR. To narzędzie najlepiej nadaje się do tworzenia stron z wieloma stałymi elementami, np. blogów czy portali informacyjnych, gdzie można wygenerować dużą część treści z wyprzedzeniem, a dynamiczne komponenty doładowywać przy pomocy SSR.
Razzle to bardziej elastyczne narzędzie, które oferuje mniejsze ograniczenia w porównaniu z Next.js i Gatsby, jednak wymaga bardziej zaawansowanej konfiguracji. Jest często stosowane w projektach wymagających niestandardowej konfiguracji Webpacka i pełnej kontroli nad procesem budowy aplikacji.
Wybór narzędzia zależy od potrzeb projektu. Next.js jest najlepszy do ogólnych zastosowań SSR, Gatsby do stron o stałej treści, a Razzle do projektów wymagających elastyczności i dopasowania.
Przy wdrażaniu Server-Side Rendering (SSR) w React warto zastosować kilka sposobów, aby zoptymalizować wydajność i skalowalność aplikacji.
Ogranicz liczbę zapytań, jakie serwer musi obsłużyć podczas renderowania. Kluczowe dane pobieraj jednorazowo, a rzadziej zmieniające się informacje zapisuj w pamięci podręcznej (cache), aby zmniejszyć obciążenie serwera i przyspieszyć ładowanie stron.
Stosuj cache’owanie odpowiedzi serwera oraz zasobów, aby unikać zbędnych zapytań i przyspieszyć dostarczanie treści użytkownikom. Upewnij się, że mechanizmy cache’u są odpowiednio skonfigurowane, by dostarczać aktualne dane.
Zanim użytkownik wejdzie na kolejne strony, spróbuj wcześniej pobrać potrzebne dane. W ten sposób zminimalizujesz czas oczekiwania na załadowanie następnych podstron.
W przypadku większych aplikacji używaj technik takich jak load balancing i dynamiczne skalowanie serwerów. W ten sposób bsłużysz większe obciążenie oraz zapewnisz płynne działanie aplikacji przy rosnącej liczbie użytkowników.
Renderowanie stron internetowych może odbywać się na różne sposoby, a Server-Side Rendering (SSR) to tylko jedno z dostępnych podejść. W zależności od potrzeb projektu warto rozważyć również inne strategie: Client-Side Rendering (CSR) oraz Static Site Generation (SSG).
import dynamic from 'next/dynamic';
const Chart = dynamic(() => import('../components/Chart'), { ssr: false });
export default function DashboardPage() {
return (
<div>
<h1>Statystyki</h1>
<Chart />
</div>
);
}
Ten komponent (Chart) nie zostanie wyrenderowany na serwerze – dopiero po załadowaniu JavaScriptu w przeglądarce. To idealne podejście dla komponentów zależnych od window, np. wykresów, map lub animacji.
Dzięki getStaticProps Next.js pozwala generować statyczne strony na etapie budowania aplikacji:
export async function getStaticProps() {
const res = await fetch('https://api.example.com/products');
const products = await res.json();
return {
props: {
products,
},
};
}
export default function ProductsPage({ products }) {
return (
<ul>
{products.map(p => (
<li key={p.id}>{p.name}</li>
))}
</ul>
);
}
Strona zostanie wygenerowana jako statyczny HTML podczas builda i natychmiastowo serwowana użytkownikowi. Idealne rozwiązanie dla stron typu blog, landing page czy katalogi produktów.
Client-Side Rendering (CSR) polega na tym, że cała logika renderowania odbywa się po stronie przeglądarki. Serwer wysyła jedynie „pusty” HTML oraz pliki JavaScript, które następnie uruchamiane są u użytkownika. To rozwiązanie jest proste w implementacji i świetnie sprawdza się w aplikacjach typu SPA (Single Page Application), gdzie nie jest kluczowe SEO, a interaktywność i płynne przełączanie widoków.
Static Site Generation (SSG) natomiast generuje gotowe strony HTML już w momencie budowy aplikacji (np. podczas wdrażania). Dzięki temu serwer może bardzo szybko dostarczać statyczne pliki, co znacząco poprawia wydajność i czas ładowania. SSG idealnie nadaje się do stron o rzadko zmieniającej się treści, takich jak blogi, dokumentacje czy strony promocyjne.
Porównując CSR i SSG:
Dodatkowo, coraz popularniejsze staje się Incremental Static Regeneration (ISR) – technika hybrydowa, która łączy zalety SSG i SSR. ISR umożliwia aktualizowanie pojedynczych stron na żywo, bez konieczności przebudowy całej witryny, co świetnie sprawdza się w przypadku serwisów, które łączą treści statyczne i dynamiczne.
Server-side rendering (SSR) w React znacząco wpływa na Core Web Vitals. Poprzez generowanie HTML na serwerze, SSR skraca czas potrzebny na wyświetlenie pierwszych treści (FCP) oraz największego elementu treściowego (LCP), ponieważ użytkownik otrzymuje gotowy markup jeszcze przed załadowaniem i wykonaniem JavaScriptu. To eliminuje opóźnienia związane z renderowaniem po stronie klienta. Jednak w kontekście CLS (Cumulative Layout Shift) SSR nie gwarantuje poprawy – jeśli layout opiera się na dynamicznych komponentach lub nieokreślonych rozmiarach obrazów i fontów, mogą wystąpić przesunięcia po załadowaniu stylów i skryptów. Dlatego kluczowe jest stosowanie technik stabilizacji layoutu, jak rezerwowanie przestrzeni dla obrazów i ładowanie fontów w sposób niepowodujący przeskoków.
SSR szczególnie sprawdza się wtedy, gdy kluczowe są: szybkość ładowania, SEO i dynamiczne dane. Przykładowo:
SSR jest idealny dla sklepów internetowych, gdzie szybkie ładowanie stron produktów oraz dynamiczna aktualizacja treści są kluczowe. Dzięki SSR użytkownicy mogą szybciej przeglądać oferty. To wpływa na ich pozytywne doświadczenia, a także poprawia wyniki SEO.
W serwisach newsowych szybki dostęp do treści jest priorytetem. SSR umożliwia natychmiastowe załadowanie strony i łatwiejsze indeksowanie przez wyszukiwarki. To jest kluczowe dla SEO i zadowolenia użytkowników, zwłaszcza przy wolniejszych połączeniach.
Dla platform z dynamiczną zawartością takich jak komentarze czy aktualizacje użytkowników SSR zapewnia szybkie wyświetlanie treści. Dostępność jest kluczowa dla budowania zaangażowania użytkowników.
Server-Side Rendering (SSR) w React poprawia wydajność i SEO, szczególnie w aplikacjach e-commerce i serwisach informacyjnych. SSR dynamicznie renderuje treści, ale wymaga większych zasobów serwera i złożonego zarządzania stanem aplikacji.
Narzędzia wspierające SSR to m.in. Tanstack, Next.js i Gatsby. SSR warto wdrażać tam, gdzie ważna jest szybkość ładowania i optymalizacja SEO, co przekłada się na lepsze doświadczenie użytkowników.
Czy SSR jest szybszy niż CSR?
Tak, renderowanie po stronie serwera (SSR) zazwyczaj zapewnia szybsze załadowanie pierwszej zawartości strony w porównaniu do renderowania po stronie klienta (CSR), szczególnie przy wolniejszym połączeniu internetowym. Wynika to z faktu, że gotowy HTML jest generowany na serwerze i natychmiast wysyłany do przeglądarki. Należy jednak pamiętać, że pełna interaktywność strony może pojawić się nieco później, ponieważ komponenty React muszą zostać „zhydratowane” po stronie klienta.
Jak przekonwertować React na server-side rendering?
Najłatwiejszym sposobem na wdrożenie SSR w aplikacji React jest użycie frameworka takiego jak Next.js, który posiada wbudowane wsparcie dla renderowania po stronie serwera. Dzięki temu możesz korzystać z funkcji takich jak getServerSideProps, które umożliwiają dynamiczne generowanie stron na serwerze.
Czy Next.js wspiera SSR?
Tak, Next.js natywnie wspiera server-side rendering. Pozwala tworzyć zarówno statyczne strony (SSG), jak i dynamicznie renderowane strony przy każdym żądaniu (SSR). Dzięki temu można dostosować strategię renderowania do konkretnych potrzeb aplikacji.
Czy hooki działają w SSR?
Tak, wiele hooków React działa poprawnie w SSR, zwłaszcza tych odpowiedzialnych za logikę renderowania, jak useState, useContext czy useMemo. Natomiast hooki takie jak useEffect czy useLayoutEffect, które odnoszą się do środowiska przeglądarki, nie są wykonywane na serwerze i uruchamiają się dopiero po załadowaniu strony przez klienta.
